De combinatie van Ikebana en haiku resulteert in een meer dan geslaagd huwelijk. De overeenkomst tussen de twee kunsten gaat dan ook veel verder dan hun gemeenschappelijke Japanse ontstaansgrond. De verleidelijke eenvoud van de haiku, haar spaarzaam woordgebruik en subtiliteit, haar stiltes en haar diepe gronden, haar ritmes en seizoenen… het zijn maar enkele van de kenmerken die haiku met Ikebana deelt.
Hoeveel honing maakt één bij?
Waarom is de bijenkoningin zo bijzonder?
Is het waar dat bijen sterven als ze hun angel kwijt zijn
Angelo Turconi, reiziger en fotograaf in Afrika, voert ons met Sur les pistes du Congo mee naar het hart van centraal Afrika. Het is de neerslag van bijzondere indrukken en onvergetelijke ontmoetingen: het hoofd van de Yaka in ceremoniële outfit, de leider van de Pende en Chokwe prachtig uitgedost, de koning van Lunda op zijn troon, een zeldzaam familieportret van de Kitawala…
De stad Antwerpen kent een bijzonder rijke variatie aan lokale culinaire specialiteiten. Iedereen kent wel het bolleke van De Koninck, Elixir d’Anvers en de Antwerpse Handjes, maar er is meer, veel meer.
Watch Me is een overzicht van meer dan vier decennia fotografisch oeuvre van Lucille Feremans. De collectie toont niet alleen de meest memorabele beelden uit haar rijkgevulde internationale carrière maar geeft ons ook een inkijk in haar creatieve proces en artistieke taal. Intrigerende foto’s van succesvolle tentoonstellingen als Velata, Talking Hats, Polaroid Works en Body Visions worden gebundeld en afgewisseld met nooit eerder vertoonde beelden uit Lucille’s studio of gemaakt tijdens masterclasses in het buitenland.
In september 2012 werd het oude gebouw van het Koninklijk Atheneum Ninove aan de Dreefstraat gesloopt. Ondertussen verrijst op dezelfde plaats een modern gebouw, ongetwijfeld aangepast aan de noden van het hedendaags onderwijs. In het oude gebouw waren geen beamers, geen computers of smartboards. Lesgeven gebeurde in hoge lokalen met bedenkelijke akoestiek, met bord en krijt. De turnzaal was versleten, de sanitaire voorzieningen waren ondermaats, de brandveiligheid liet te wensen over. Daar zou men toch geen traan om laten?
Architect Jef Van Oevelen (°1955) studeerde in 1979 af aan het toenmalig Nationaal Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedebouw (Antwerpen). Zijn stage en samenwerking met de (bijna) legendarische Antwerpse avant-garde architect Georges Baines was tekenend voor zijn visie en filosofie.
Dit boek vertelt het boeiende verhaal van de historische ontwikkeling van het landschap, de domeinhoeve Hof ter Hille en haar bewoning vanaf de volle middeleeuwen, tot en met de aanleg van Koksijde Golf ter Hille op deze locatie. Achttien auteurs verleenden hun medewerking aan deze rijk geïllustreerde publicatie.
Onder de noemer ‘stijlloos’ maakt dmvA zich iedere mogelijke stijl eigen. Op deze manier veegt het bureau meteen elke beperking van tafel en schaart zij zich tegelijk achter het concept dat tijdloze architectuur niet bestaat. Zij treden op als scenarioschrijvers, transformeren het programma in een screenplay, ruimtes in sequenties en laten het gebouw toe telkens een ander verhaal te vertellen. Het zijn geen mathematische theoretici, maar ontwerpers met emotie, betrokkenheid, kunst en seks als drijfveer wat resulteert in een plastische, doorgedreven gedetailleerde architectuur waarin maximalisme op een minimalistische manier is bereikt.
Ethiopië is een verbluffend en mysterieus land. Haar rijke natuur, cultuur en geschiedenis, zowel gelinkt aan de Westerse als de Islamitische wereld, laat niemand onbewogen.
Francois Hannes is gepassioneerd en gedreven door schoonheid. Hij houdt van het goede bourgondische leven. De rust van een landschap, de natuur, maar ook de dynamiek van een metropool inspireren en prikkelen hem. Niet de tussenweg, maar juist de uitersten zoekt hij op.
De zee kan genezen, maar maakt ook ziek. De visser krijgt een venerische ziekte, een vis wordt zeeziek en de lezer wordt licht in het hoofd door de bijzondere vormgeving van beeld en tekst.
Glutenvrij, gezond en gelukkig. Het is niet alleen de slotzin van het levensgetuigenis van Silvia Dello, maar meteen ook een warme oproep om meer uit het leven te halen, om opnieuw van de mensen en de wereld rondom ons te leren genieten.
Kunnen blinde mensen ook een instrument bespelen?
Waarom zwaait een dirigent zo met zijn armen?
Zingen mannen altijd lager dan vrouwen?
