Het agentschap Droog Design werd in 1999 in Nederland door Renny Ramakers en Gijs Bakker in het leven geroepen. Dit ware ideeën- en experimentenlab, dat zich toelegt op verkoop en industriële productie van mooi vormgegeven voorwerpen, koppelt het nuttige aan het aangename of fantasierijke, door gebruiksvoorwerpen te doen herleven, te recycleren of bestaande te heroriënteren.
Zonder overdrijven kunnen we stellen dat we momenteel in een tijdperk van ongekende seksuele vrijheid leven. De seksuele revolutie is niet voorbij, ze lijkt integendeel nog aan kracht te winnen en verspreidt haar boodschap razendsnel in een geglobaliseerde en digitale wereld. De objecten en ontwerpers die in Made for Love aan bod komen, weerspiegelen deze nieuwe trend. Sommige namen van designers en merken zullen vertrouwd klinken: Mattali Crasset, Michael Young en Marc Newson zijn maar enkele van de designers die in dit boek in het oog springen. Sensuele seksspeeltjes, meubels, allerlei accessoires… ze hebben iets ondeugends, maar er schuilt ook kwaliteit, design, een zekere flair, en soms zelfs vernuftige techniek in. Made for Love brengt stijlvol erotisch design met fijne kanttekeningen door Amélie O.
We staan er nauwelijks bij stil, maar we gebruiken ze elke dag. We spelen, werken, sporten, vliegen, eten, bouwen… ermee. Composietmaterialen vind je werkelijk overal terug: denken we slechts aan ski’s, surfplanken, motorhelmen, kano’s, racefietsen… Maar ook de Formule 1-wereld, de auto- en motorindustrie in het algemeen, de ruimtevaart en vliegtuigbouw, de bouwnijverheid, het leger en de medische wereld kunnen niet zonder. Het ontstaan en de ontwikkeling van composietmaterialen zijn echter nauwelijks bekend.
In dit boek wordt deze onstuitbare trend voor het eerst in kaart gebracht en geduid. Een unieke state of the art.
Het centrale thema van het boek Human Cities: Celebrating public space is de openbare ruimte. Dit thema wordt zowel vanuit een theoretische, een praktische als een artistieke invalshoek benaderd.
De autodidact Michel Martens (°1921) is auteur van meer dan 7000 m2 glasramen die hij tussen 1947 en 1989 heeft gerealiseerd. Hij is een van de meest prominente figuren van de naoorlogse Belgische glaskunst. Deze studie behandelt als eerste de technische en esthetische ontwikkelingen van deze glasramen en beoogt tevens een bespreking tegen de achtergrond van de heropbouw van het land.
Als hedendaags juweelontwerper en zilversmid speelt Gentenaar Siegfried De Buck (°1949) een leidende rol in de ontwikkeling van de Belgische edelsmeedkunst
André Verroken (°1939) blijft als enige vertegenwoordiger van de jaren ’70 hardnekkig en eigenzinnig meubelen ontwerpen. Nu, bijna 30 jaar later, staat hij dicht bij de top. Hij creëerde schitterende meubels zoals o.m. het bergkastje ‘Duizendpoot’ (1988), de tafel ‘Hommage aan Eduardo Chilliada’ (1994) en de kast ‘Kontener’ (1995) waarmee hij een bronzen medaille behaalde in Japan in 1996.
Toen de kerk vanaf de jaren zestig minder als opdrachtgever optrad, ging Michel Martens, steeds evenzeer geboeid door het licht, op zoek naar de reflecterende mogelijkheden van glas, spiegel of zilverpapier. Daaruit zouden eerst glascollages en reflexieven , later reliëfs en tenslotte als hoogtepunt de glassculpturen ontstaan.
Door zijn persoonlijke en individuele benadering neemt Sleppes keramisch werk een heel aparte plaats in binnen het bestaande aanbod. Ofwel bevatten de beelden komische en ludieke elementen; zijn het archetypes waarin elke mens zich kan projecteren; zijn het monumentale naaldsculpturen ofwel keert Sleppe erin terug naar de essentie, de pot als oervorm in de keramiek. Toch is keramiek niet het enige en absolute medium voor de kunstenaar. Wanneer we zijn oeuvre in zijn totaliteit bekijken, treffen we een enorme verscheidenheid aan op het vlak van de aangewende materialen. Ook in de thema’s die aan bod komen, geldt deze diversiteit. Bovendien vinden we in zijn werk veel sociaal en politiek engagement terug.
Jos Devriendt maakt en ontwerp vazen in keramiek.
Deze uitgave is een overzicht van 20 jaar zoeken naar design, esthetiek en symboiek. De merkwaardige analyse van deze zoektocht is de beslissing om niet verder te zoeken en de bloemen te laten waar ze zijn, in de natuur. Zo kan stoppen ook iets hoopvol betekenen.
Na diverse leerperiodes en opleidingen ontpopt Armand Blondeel zich tot een modern glazenier beïnvloed door de Nouvelle Ecole de Paris en de non-figuratieve stroming van de jaren ’50. Vrij vlug ontwikkelde hij een eigen vormentaal, al dan niet symbolisch naargelang de functie van het gebouw waar de glasramen zullen geplaatst worden. De dialoog tussen glasraam en omgeving acht hij daarbij zeer belangrijk. Naast de integratie van het glasraam in de architectuur streeft Blondeel ook naar een zekere vrijheid van werken.
De Gentse meubeldesigners Dries en Bob Van den Berghe behaalden – voornamelijk met hun ontwerpen uit de jaren zeventig en tachtig – heel wat successen en diverse onderscheidingen. Ongetwijfeld is de cirkante tafel uit 1976 het bekendste en meest gewaardeerde stuk uit hun collecties.
Ter gelegenheid van een belangrijke tentoonstelling in het Design museum Gent in de zomer van 2005 verschijnt dit referentiewerk over veertig jaar Tupperware in Europa.
Het is de verdienste van de Belgische kunstenaar Piet Stockmans (°1940) dat hij porselein heeft weten te emanciperen tot zuiver artistiek expressiemiddel. Aanvankelijk heeft hij serviesgoed gedefunctionaliseerd. Daarna heeft hij, na intense materiaalstudie, porseleinen installaties gecreëerd en geïnstalleerd op wanden en vloeren. Finaal heeft hij ook het menselijk lichaam geïntroduceerd in zijn werk.
