Anselm Kiefer, De Zee

Aanvankelijk haalt Kiefer zijn onderwerpen uit de Duitse geschiedenis of de Germaanse mythologie en benadert hij zijn thema’s vanuit een politiekhistorische invalshoek. In de loop van de tijd verruimt zijn blik zich en refereert hij ook aan de klassieke mythologie, de Bijbel, oude culturen, zoals die van Egypte en Mesopotamië en de Joodse Kabbala. Kiefer voelt zich niet gebonden aan de bestaande conventies van het medium schilderkunst. Reeds vroeg voegt hij extrapicturale middelen toe aan de verf, zoals zand, as en plantenresten, om emotioneel geladen texturen te bekomen. Geleidelijk evolueren deze toevoegingen echter tot echte objecten en betekeniselementen binnen het schilderij. Zijn werken suggereren steeds verlatenheid en vergankelijkheid.