Vanaf het begin van de jaren vijftig stelt ze met grote regelmaat haar werk tentoon. Het is noch abstract, noch slaafs realistisch. Vanuit een eigen invalshoek wil ze de essentie der dingen weergeven, voortbordurend op het magische dat in alles aanwezig is. Telkens weer geeft ze, in rijke schakeringen van geel, rood of blauw, gestalte aan geabstraheerde kathedralen, hel oplichtende steden, industriële sites, bossen of, in een ander register, een exuberante flora en fauna. In hevige contrasten beeldt ze de strijd uit tussen licht en donker, tussen goed en kwaad. Talrijke critici hebben geprobeerd haar zeer persoonlijke figuratie te duiden. Omschrijvingen als ‘impressionistisch expressionisme’ maken duidelijk hoe moeilijk dit is, maar ook hoe herkenbaar en uniek het werk van Hélène Riedel wel is.
Alice Riedel, dochter van Hélène en bezielende kracht achter de ‘Stichting Hélène Riedel’ te Brussel, stelde met grote zorg en precisie dit referentiewerk samen.
De Beredeneerde Catalogus inventariseert het meer dan 5000 werken tellende oeuvre van Hélène Riedel en bevat een selectie van ca. 1350 afbeeldingen. Een schitterende ode aan deze bijzondere kunstenares.
