In een bijzondere combinatie van autobiografie en geschiedschrijving levert de auteur een unieke bron van informatie over vijftig jaar progressief muziekleven, vanuit Gent reikend tot de verste uithoeken van onze planeet. Godfried-Willem Raes gaat daarbij de controverse niet uit de weg, maar onderbouwt zijn dwarse tegendraadsheid met sterke argumenten. De lezer hoeft zijn mening niet te delen maar de scherpte waarmee hier een visie wordt uitgelicht, dwingt respect af. Zijn vlotte schrijfstijl maakt het boek tot uiterst aangename lectuur voor al wie met muziek begaan is.
Godfried-Willem Raes (1952) geniet wereldwijde bekendheid als muziekmaker in de breedste zin van het woord. Tot 2014 was hij hoofddocent compositie en akoestiek aan het Gentse conservatorium, momenteel is hij postdoctoraal onderzoeker aan UGent. Zijn onderzoek behelst de uitbreiding van de expressieve mogelijkheden van muzikale speeltuigen en hun menselijke interfaces. Hij is bouwer en ontwerper van wat als het grootste robot-orkest ter wereld geldt en uitvinder van een volkomen draadloos systeem voor de herkenning van menselijke expressieve gestiek, zijn onzichtbaar instrument. Dit was ook het onderwerp van zijn doctoraatsthesis. Op dit ogenblik werkt hij verder aan de bouw en ontwikkeling van automatische instrumenten, met speelmogelijkheden die het menselijke ver overschrijden. Hij werd bekroond met de Louis Paul Boon-prijs (1982) en met de Tech-Art-prijs (1990).
Het laatste station van de wereld
€17.95Emile Van Doren (1865-1949) was een landschapsschilder, zijn leven lang. Hij schilderde aan de Belgische kust, in Brugge en in Zeeland, in de groene rand rond Brussel en aan de Schelde. Maar hij is vooral bekend als onvermoeibaar schilder van de Kempen.
Dit boek voor jong en oud van Ingrid Godon en Paul Verrept verschijnt naar aanleiding van de tentoonstelling Emile Van Doren. De schilder en zijn landschap in C-Mine Genk (15 april 2015 – 13 juni 2015).